بخش اصلی هر وب سایت طراحی و توسعه مربوط به پایگاه داده است. چندین پایگاه داده توسط شرکت های مختلف طراحی و ارائه شده اند. از پایگاه داده های محبوب متن باز می توان SQLite و MySQL را نام برد. در این مطلب، تفاوت های اساسی بین این دو بررسی خواهد شد.
در ابتدایی ترین سطح، تمام پایگاه داده ها برای مدیریت، نگهداری و ویرایش داده ها مورد استفاده قرار می گیرند.
مدل داده ها می تواند یکی از دو مورد زیر باشد:
NoSQL - یک مدل بدون ساختار بوده و هنوز هم در حال تکامل است.
Relational DBMS - یک مدل ساخت یافته و برجسته تر است.
سیستم مدیریت پایگاه داده چیست؟
سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS) یک نرم افزار است که با پایگاه داده ارتباط برقرار می کند. این سیستم در پایگاه های داده ای که تحت مدیریت خود دارد، چندین عملیات را تسهیل می کند. برخی از این عملیات عبارتند از :
- مدیریت دسترسی به پایگاه داده
- مدیریت درخواست های SQL در حال اجرا
- نوشتن داده ها در پایگاه داده
- بروز رسانی پایگاه داده
- حذف داده ها از پایگاه داده
در اغلب موارد، پایگاه داده و DBMS به طور متناوب استفاده می شوند. با این حال، در واقع پایگاه داده مجموعه ای از داده های ذخیره شده است در حالی که DBMS نرم افزار مورد استفاده برای دسترسی به پایگاه داده می باشد.
هر DBMS دارای یک مدل پایه است که ساختار پایگاه داده و نحوه بازیابی داده ها را تعیین می کند. یک Relational DBMS از مدل داده رابطه ای استفاده می کند. در اینجا داده ها در قالب جداول سازماندهی شده اند. هر جدول دارای مجموعه ای از صفات یا ستون بوده و هر ردیف که به عنوان tuples شناخته می شود دارای یک رابطه است. به این ترتیب ساختار به عنوان RDBMS شناخته می شود. برای کار در RDBMS باید از SQL (Query Language Structured) استفاده کنید. هر RDBMS یک زبان و گویش متفاوت دارد. SQLite و MySQL هر دو نوعی RDBMS متن باز هستند. در ادامه به بررسی عمیق تر تفاوت های این دو پرداخته خواهد شد.
تفاوت معماری
- SQLite یک پروژه متن باز در حوزه عمومی است.
- MySQL یک پروژه متن باز و متعلق به اوراکل است.
- SQLite یک پایگاه داده بدون نیاز به سرور و مستقل است. این مورد به پایگاه داده ای جاسازی شده اشاره می کند که موتور DB به عنوان بخشی از برنامه اجرا می شود.
- از سوی دیگر MySQL نیاز به یک سرور برای اجرا دارد. در واقع MySQL نیاز به یک معماری سرویس گیرنده و سرویس دهنده برای تعامل با یک شبکه دارد.
نوع داده قابل پشتیبانی
SQLite از انواع داده زیر پشتیبانی می کند:
Blob، Integer، Null، Text، Real.
MySQL از انواع داده زیر پشتیبانی می کند:
Tinyint, Smallint, Mediumint, Int, Bigint, Double, Float, Real, Decimal, Double precision, Numeric, Timestamp, Date, Datetime, Char, Varchar, Year, Tinytext, Tinyblob, Blob, Text, MediumBlob, MediumText, Enum, Set, Longblob, Longtext.
همانطور که مشاهده می شود، زمانی که صحبت از انواع داده قابل پشتیبانی در میان باشد، MySQL بسیار انعطاف پذیر تر است.
ذخیره سازی و قابلیت حمل
کتابخانه SQLite حدود 250 کیلوبایت است، در حالی که سرور MySQL حدود 600 مگابایت می باشد. SQLite به طور مستقیم اطلاعات را در یک فایل واحد ذخیره و آن را به آسانی کپی می کند. در این حالت هیچ تنظیماتی لازم نیست و فرایند را می توان با استفاده از حداقل پشتیبانی انجام داد. قبل از کپی کردن یا برون ریزی MySQL، شما باید آن را به صورت یک فایل واحد فشرده کنید. برای پایگاه داده های بزرگتر، این مورد وقت گیر خواهد بود.
دسترسی چندگانه و مقیاس پذیری
SQLite هیچ کاربر مدیریتی ندارد و از این رو برای دسترسی چند کاربر مناسب نیست. MySQL دارای یک سیستم مدیریت کاربر خوب و ساختار یافته است که می تواند چندین کاربر را اداره کند و سطوح مختلف دسترسی را ارائه نماید.
SQLite مناسب برای پایگاه داده های کوچکتر است. همانطور که پایگاه داده رشد می کند نیاز به حافظه نیز در هنگام استفاده از SQLite بیشتر می شود. بهینه سازی عملکرد هنگام استفاده از SQLite سخت تر است زیرا دارای محدودیت در نوشتن می باشد.
در نقطه مقابل MySQL به راحتی مقیاس پذیر است و می تواند یک پایگاه داده بزرگتر را با تلاش کمتری اداره کند.
امنیت و سهولت راه اندازی
SQLite ساز و کار احراز هویت داخلی ندارد و فایل های پایگاه داده توسط هر کسی قابل دسترسی هستند. اما MySQL بسیاری از ویژگی های امنیتی داخلی را به همراه دارد. این مورد بخش هایی مانند احراز هویت با نام کاربری، رمز عبور و SSH را شامل می شود.
SQLite نیاز به تنظیمات زیادی ندارد و راه اندازی آن آسان است. MySQL نیاز به تنظیمات بیشتری نسبت به SQLite دارد و البته دارای راهنما های نصب و راه اندازی بیشتری نیز است.
چه زمانی از SQLite استفاده شود؟
زمان های خاصی وجود دارد که SQLite می تواند موثرتر باشد. برخی از این موارد عبارتند از:
- توسعه برنامه های مستقل کوچک
- پروژه های کوچکتر که مقیاس پذیری زیادی ندارند
- هنگامی که خواندن و نوشتن مستقیم از دیسک حافظه نیاز باشد
- توسعه و تست پایه
چه زمانی از MySQL استفاده شود؟
در زیر چند حالت وجود دارد که MySQL انتخاب بهتری خواهد بود:
- دسترسی چند کاربر به برنامه ها
- هنگامی که کاربران نیاز به امنیت قوی و قابلیت تایید اعتبار دارند
- با سیستم های توزیع شده
- با برنامه هایی که نیاز به یک پایگاه داده بزرگتر دارند
- با پروژه هایی که نیاز به مقیاس پذیری بیشتری دارند
- برنامه های مبتنی بر وب
- هنگام ایجاد راهکارهای سفارشی
مزایا و معایب SQLite و MySQL
برخی از تفاوت های بین این دو سیستم به تفکیک در زیر ذکر شده اند.
مزیت های SQLite:
- مبتنی بر فایل و راه اندازی آسان
- مناسب برای توسعه و تست پایه
- قابلیت حمل آسان
- از دستورالعمل SQL استاندارد با تغییرات جزئی استفاده می کند
- آسان برای استفاده
ضعف های SQLite:
- فاقد مدیریت کاربری و ویژگی های امنیتی
- به راحتی مقیاس پذیر نیست
- برای پایگاه داده های بزرگ مناسب نیست
- نمی توان سفارشی کرد
مزیت های MySQL:
- استفاده آسان
- بسیاری از ویژگی های مربوط به پایگاه داده را فراهم می کند
- ویژگی های امنیتی مناسب
- به راحتی مقیاس پذیر بوده و مناسب برای پایگاه داده های بزرگ است
- سرعت و عملکرد مناسبی را فراهم می کند
- مدیریت و کنترل دسترسی چندگانه را می دهد
ضعف های MySQL:
- نیاز به تخصص فنی برای راه اندازی
- کمی متفاوت از SQL مرسوم است
نتیجه گیری:
در این مطلب ابتدا در مورد DBMS و RDBMS توضیحاتی ارائه گردید و در نهایت تفاوت بین SQLite و MySQL شرح داده شد. این دو سیستم های مدیریت پایگاه داده تفاوت کمی در معماری و ویژگی ها دارند و در آخر این شما هستید که تصمیم می گیرید کدام مورد برای پروژه تان مناسب خواهد بود.